ပွဲချိန်က ၇၂ မိနစ်၊ ပရက်ဂ်မြို့ရဲ့ အလယ်မှာ… ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ ဘောလုံးကွင်းထဲကို စတင်ခြေချလိုက်တယ်။ Arsenal အတွက်သာမက… သမိုင်းအတွက်ပါ ခြေချလိုက်တာပါ။ သူ့နာမည်က Max Dowman… အသက် ၁၅ နှစ်သာ ရှိသေးပေမယ့်… ချန်ပီယံလိဂ်သမိုင်းမှာ အသက်အငယ်ဆုံး လူစားဝင်ခွင့်ရတဲ့ကစားသမား ဖြစ်လာခဲ့ပါပြီ။
Declan Rice ဆီကနေ ညာဘက်ခြမ်းတလျှောက် ဘောလုံးရောက်လာတယ်။ တစ်ချက်ထိ ပြီးတာနဲ့ Dowman ရဲ့ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုက ရှ်ိန်သွားတာ မဟုတ်ဘဲ တိုက်စစ်ဆင်ဖို့ကို စတင်လိုက်တယ်။ Slavia Prague ရဲ့ David Zima ကို ရင်ဆိုင်ရတယ် ပြီးတော့ ဖျက်ထုတ်ခံလိုက်လို့ လဲကျသွားတယ်။ ပြီးရင် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပြန်ထလာတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းအကြာမှာပဲ… နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လုပ်ပြတယ်။ သူ့အသက်ထက် ၂ဆနီးပါး ကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ရဲ့ ယုံကြည်မှုနဲ့ ဘောလုံးကို ထိန်းချုပ်လိုက်တယ်။
ကွင်းဘေးက Mikel Arteta မနေနိုင်တော့တဲ့ အပြုံးတစ်ချက်။
“ဒါဟာ ပင်ကိုယ်စရိုက်… ဒါဟာ သတ္တိ…” လို့ သူက ဆိုပါတယ်။ “ဒါကို သင်ကြားလို့ မရဘူး။ ကိုယ့်မှာ ရှိရင်ရှိမယ်၊ မရှိရင် မရှိဘူး။ သူ့ profile က ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူး။ ဒီလိုပွဲမျိုးထဲ ထည့်ကစားလိုက်ရင်.Downmanက လိုက်လျောညီထွေဖြစ်သွားတယ်။”
အဲဒီညမှာ Arsenal က ၃-၀ အနိုင်ရခဲ့တယ်။Bukayo Saka ရဲ့ ဂိုးနဲ့ Mikel Merino ရဲ့ ဂိုးနှစ်ဂိုးတို့ကြောင့် ၁၀ ပွဲဆက်အနိုင်ရခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် အောင်ပွဲခံသံတွေ အားလုံးကြားမှာ အမှန်တကယ်ဇာတ်လမ်းက ရလဒ်မဟုတ်ပါဘူး။ ဆယ်ကျော်သက်တစ်ယောက် လူကြီးတွေကြားထဲမှာ ရပ်တည်ပြီး သူဟာဒီနေရာနဲ့ ထိုက်တန်ကြောင်း ပြသနိုင်ခဲ့တဲ့ အခိုက်တန့်ဖြစ်ပါတယ်။
Dowman ရဲ့ ဇာတ်လမ်းက ဆယ်စုနှစ် နီးပါးကြာပြီဖြစ်တဲ့ မွေးရပ်မြေ Billericay Town ကနေ Arsenal ကို ရောက်လာချိန်ကစခဲ့တာပါ။ သူကြီးပြင်းလာတာ ကြည့်ခဲ့သူတွေကတော့ သူ့မှာ ရှားပါးတဲ့ အရည်အချင်းတစ်ခု အမြဲရှိတယ်လို့ ဆိုကြတယ်။ နည်းစနစ်ပိုင်းစွမ်းရည်သာမက စိတ်တည်ငြိမ်မှုပါ။ Hale End မှာရှိတဲ့ နည်းပြအချို့က သူ့ကို အထူးခြားဆုံးလို့ ယုံကြည်ခဲ့ကြပေမယ့်… အသက် ၁၄ နှစ်မှာပဲ အသင်းကြီးလေ့ကျင့်ရေးကို ဒီလောက် အဆင်ပြေပြေကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖြတ်သန်းနိုင်မယ်လို့ သိပ်မမျှော်လင့်ခဲ့ကြပါဘူး။
ဒါပေမယ့် Downmanကတော့ သွားတွေမှာ သွားညီအောင်တပ်ရတဲ့ သံကြိုးတွေရှိနေဆဲ. မျက်လုံးပေါ် ကျစီးနေတဲ့ ဆံပင်ကွေးတွေနဲ့..ချန်ပီယံလိဂ်ဇာတ်ခုံပေါ်ကို ခြေချနေပါပြီ။ David Raya က ပွဲပြီးဆုံးချိန်မှာ Andre Harriman-Annous ကို အဝေးကွင်းပရိသတ်တွေရှေ့ ကျေးဇူးတင်စကားပြောဖို့ ရှေ့ကို တွန်းလိုက်တဲ့အခါ Dowman က အရင်ဆုံး ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေခဲ့တယ်။
ဥရောပတစ်တိုက်လုံးမှာ မျိုးဆက်သစ်တစ်ခု ပေါ်ထွန်းလာနေပါပြီ။ Warren Zaïre-Emery၊ Francesco Camarda၊ Downman၊ စတဲ့ ဒီနာမည်တွေဟာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ပြသဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဘောလုံးရဲ့ အချိန်ဇယားဟာ ပြောင်းလဲသွားပါပြီ။ ကလပ်တွေဟာ အရင်က အတွေ့အကြုံရှိသူတွေက်ိုသာ ယုံကြည်ခဲ့ကြပေမယ့် အခုဆို ဆယ်ကျော်သက်တွေကို ယုံကြည်လာကြပါပြီ။
Dowman အတွက်တော့ နောက်လာမယ့် စိန်ခေါ်မှုတွေက ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာတစ်ခုတည်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာလည်း ဖြစ်ပါတယ် — စိတ်ကို ချုပ်တည်းထားနိုင်ဖို့၊ သည်းခံနေထိုင်ဖို့နဲ့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လောကကြီးက သူ့ကို စောင့်ကြည့်တာကို ခံနိုင်ဖို့ပါ။ သူဟာ လာမယ့်နွေရာသီမှာ GCSE စာမေးပွဲ ဖြေဆိုရမယ့် အရွယ်ပါ။ သူ့အသက်အရွယ်တန်း ကလေးအများစုဟာ စာမေးပွဲတွေကို စိုးရိမ်နေကြရချိန်မှာ Downmanကတော့ ချန်ပီယံလိဂ်မှာ ခံစစ်ကစားသမားတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီဇာတ်လမ်းကို ထူးခြားစေတာကတော့. Max Dowman အတွက်ဆိုရင်အနာဂတ်ဆိုတာ တစ်နေ့နေ့မှာ ရောက်လာမယ့် အရာ မဟုတ်တော့လို့ပါပဲ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုအနာဂတ်ဟာ ရောက်နှင့်နေပြီ ဖြစ်လို့ပါ။